Mumbai, 29 januari 2023

Op maandag mochten we op de basisschool altijd vertellen wat we in het weekeinde gedaan hadden. Ik kan me niet herinneren dat ik dan het hoogste woord had. Het waren bij ons heel overzichtelijke dagen. Op zaterdag was ik of aan het hockeyen of had ik een judotoernooi. Op zondag waren we of op de camping of bij de hockeywedstrijden van mijn ouders. Op zondagavond aten we dan of Chinees van Maan Sun of friet van Mario. Deze frietbakker kon het friet in zijn eigen haar frituren, zo vet was het. 

Robert maakte altijd wel veel mee. Ik herinner me niet wat, maar wel hoe hij er over sprak. Dat kwam niet door Robert, dat kwam door de juf. Robert zei niet dat hij gespeeld had het afgelopen weekeinde, maar gespeuld. Dat is algemeen beschaafd TIlburgs voor spelen, maar het mocht niet van de juf. ‘Wij spreken hier Nederlands.’  Dus iedere maandag speelde zich hetzelfde tafereel af. Robert wilde superenthousiast vertellen over zijn gespeul dat weekeinde en de juf gaf hem straf. 

De pedagogische methodes van de juf waren sowieso bijzonder. Of Bjorn nou rechs schreef of ik en of hij nou lingks schreef of ik, dat weet ik niet meer. Maar om het af te leren werd er een stukje van ons haar geknipt. Rechs is sindsdienst rechts, en lingks links. 

Het is zondag als we onze eerste echte wandeling door Mumbai maken. Op een terreintje voor een klein winkelcentrum staan ongeveer tien mannen. Een deel van de mannen staat in het achterveld bij een muurtje, anderen staan tussen de brommers. Een man staat klaar om een bal te gooien en weer een andere staat klaar om die bal te slaan. 

De mannen spelen cricket en ze hebben alleen maar plezier. De bal is voor de gelegenheid aangepast. Normaal is een cricketbal gemaakt van rubber, wol, kurk en leer. Deze bal is van plastic. Als de batman een officiele bal goed zou raken, dan zou er op en om dit veldje te veel kapot gaan. Daarom deze variant. 

Of de bal geraakt wordt of niet, het maakt voor het plezier van de mannen niet uit. Applausje voor iedere bal. Er is een kind van een van de spelers die de bal haalt als het te veel buiten het spel terecht komt. Het liefst zou het kind zelf mee doen, maar het is vandaag aan de jonge en soms al wat oudere vaders. 

Er is er eentje met een echt cricketshirt aan, een ander heeft een shirt van Neymar Jr  aan en weer een ander heeft zijn geruite zondagse blouse aan. Ze spelen op slippers of blote voeten. Van de normale puntentelling begrijp ik al niets, laat staan hoe ze punten tellen in dit geïmproviseerde spel. Maar zeker weten dat als ze nog op de lagere school hadden gezeten dat ze dan net als Robert enthousiast hadden verteld de volgende dag.  

Ze hebben echt gespeuld.