Panaji, 12 februari 2023

Een toer zoals een toer bedoeld is. Een dag vol schoonheid zonder dat we suf achter iemand aan moeten lopen. We lopen namelijk ons zelf achterna. 

De ideale toerdag: 

• Half uurtje wandelen naar de vieze bus. 
• Van Oud Goa, piepend, krakend en genietend naar hoofdstad Panaji. 
• Bij het buststation van Panaji moet iemand overgeven. 
• Over een riviertje wandelen, neus dicht, de oude Portugese wijk in. 
• Laten overbluffen door de kleuren van de huizen en de idiote gelijkenis met het ‘thuisland’.  
• Geen selfie maken tussen alle selfiemakers bjj de witte kerk met de grote trap. Ik weet niet of we naar binnen waren gegaan als het wel kon, maar het kon niet, want de kerk was dicht.
• Praten met straatverkopers. Eentje laat iets zien, een soort superpunnikapparaat. Hij wil het alleen maar laten zien, maar als je er op staat om het te kopen, dan is hij wel bereid om het te verkopen. De ander vertelt dat hij uit Punjab komt. Ook een gebied vol toeristen. Waarom hij dan juist nu hier is, blijft een raadsel
• Lunchen bij een Portugese Taberna met binnenin de donkere kleuren van een bruin café. 
• Kopje thee bij een taartjeswinkel, casa de torte of torta. Oké met één chocoladetaartje er bij. 
• Wandelen langs de rivier en ons verbazen over de hoeveelheid boten waar je kunt gaan gokken
• De markt bekijken. Het is al laat in de middag en we komen op de markt via de vismarkt die gesloten is. Maar je kunt best wel ruiken dat er vis verkocht is. 
• De markt is fenomenaal. Vanaf de eerste verdieping zie je de fruitverkopers tussen hun sinaasappels rusten na een dag hard werken. Druiven worden gepoetst en meloenen op grootte gelegd
• We laten ons dagrugzakje maken. In dit rugzakje een fles water en andere belangrijke dingen. Het rugzakje begint te scheuren, maar de plaatselijke naaimachine naait alles weer vast
• Doorwandelen, altijd maar doorwandelen. 
• Even kijken of het prettig is bij de Starbucks. Nee, niet prettig. Te koud en een kop thee voor de prijs van een lunch voor twee vinden we stom
• Doorwandelen, altijd maar doorwandelen
• We zien honderden kinderen in het park. Ze lopen over het algemeen braaf achter de juffrouwen aan. Als ze in de speeltuin zijn spelen ze oorverdovend. 
• Het is om zelf vrolijk van te worden. Natuurlijk zijn er kinderen die vervelend doen tegen elkaar, maar over het algemeen roetsjen ze vrolijk van de glijbaan, tikken ze gillend hun tikkertje en klimmen ze zonder pardon op van die touwen omhoog. 
• Gek gevoel: het is raar om naar de vrolijkheid te kijken en deze te fotograferen. Zouden we dit in Nederland ook gedaan hebben? Of zijn de kinderen daar niet zo vrolijk, of zouden we door ouders het park uitgeknikkerd zijn: hé wat doen jullie daar, viespeuken? Gelukkig alleen maar vragen en geen antwoorden.
• Doorwandelen, altijd maar doorwandelen
• Aankomen bij het strand. Dat doen we met heel veel mensen tegelijk. 
• Even liggen, even bijkomen van al die indrukken van deze fantastische toer vandaag. 
• Terug naar de bushalte met een bus die alleen een stuur lijkt te hebben. Verder is van het dasboard van de bus weinig te zien. 
• Nieuwe vieze bus terug naar Oud Goa. 
• Half uurtje terugwandelen naar ons hotel. 
• In slaap vallen met de vraag waarom ik toer een leuker woord vind dan tour.