See front cottages, 15 maart 2023  

We zijn zo’n beetje halverwege het kruis. Bijna evenveel dagen terugtellen naar de kribbe als vooruit tellen naar Pasen. We hebben behoefte aan een beetje duidelijkheid over de laatste weken. 

Heel even komt het idee naar boven om toch naar Bhutan te gaan. Dat was het oorspronkelijke plan, maar we vonden het financieel een beetje raar. De toeristenbelasting is om en nabij de 200 euro per persoon per dag. Daarnaast betaal je voor gids, accommodatie en vervoer. Omgerekend kwamen we uit op bedrag van zo’n 750 euro per dag (met z’n tweeën). 

Dat gaat vast een keer weer omlaag en dan gaan we alsnog, was de redenatie een paar maanden geleden. Maar na de enorme bedragen in Serengetti begon ik toch een beetje te twijfelen. Het één is niet eens zoveel duurder dan het ander. Als je te veel cijfertjes bij elkaar optelt en aftrekt wil ik nog weleens het totale overzicht verliezen, zo blijkt. 

Het blijft een astronomisch bedrag en zeker in verhouding tot wat we nu in India aan het doen zijn. Ooit, later, komt het er vast van. We kiezen voor mini-Buthan: Nepal. Financieel mini dan, want het is natuurlijk veel groter. 

We hadden al een ticket geboekt naar Kathmandu. Dat was toevallig. Op de luchthaven van Dar es Salaam op weg naar Mumbai was een ijverige Tanzaniaanse controleur op zoek naar ons retourticket uit India. Officieel is dat nodig, maar er wordt niet vaak naar gevraagd. In Tanzania waren ze blijkbaar bang dat we op hun kosten zouden worden teruggestuurd. 

Dat is niet gebeurd, er is In India zelfs nooit gevraagd naar het retourticket, maar in Dar es Salaam dus wel. We prikten een min of meer willekeurig datum (17 maart) en boekten een willekeurige goedkope vlucht. Daar houden we nu aan vast. Na Nepal reizen we nog naar Thailand. We dachten nog even om terug te keren naar Zanzibar, om het rondje rond te maken. Maar om op dat eiland te komen, moeten we via Dubai vliegen. Dat is wel heel veel verspilling. Daarom vliegen we nu eerst verder van huis. Niet alleen Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. 

Onze wegen zijn trouwens letterlijk te volgen via Cécile’s polarstepsblog. Daar zie je waar we geweest zijn op een landkaart, en op foto’s. 

Naar Thailand gaan is ook vriend Ton bezoeken. Thailand is het land waar we voor eerst geoefend hebben met reizen. Het jaar voor onze jaarreis gingen we in een maand van Bangkok naar Singapore. Deze training beviel goed en de rest is geschiedenis. 

Deze dagen begin februari zijn regeldagen. We regelen dus de tickets voor later, maar verzinnen ook een toer door de deelstaat Kerala. Thee, heel veel thee en ander soorten groen. Het is een nieuwe manier van het plannen van een toer: we doen het zelf, met een beetje hulp van de hoteleigenaar. 

Hij zegt wat de beste plekken zijn en wij zoeken er de hotels bij. Hij zorgt voor de laatste plek: een boot, maar dat is pas over tien dagen. Hij zorgt ook voor een chauffeur en gids tegelijk. Een man die alles blijkt te zijn. Een beetje een vaderfiguur. Hij heet niet voor niets Joseph. 

Voordat we Joseph ontmoeten, ontdekken we Kochi, een stad met een beetje Nederlandse invloed. Er is in ieder geval een Nederlandse begraafplaats (gesloten) en een Nederlands paleis, dat eigenlijk een Portugees paleis is. 

We wassen, genieten van een best grote kamer en kopen een nieuwe laptop. Ook belangrijk: mijn slippers worden gemaakt en de zon komt heel mooi op.