In de bergen, 23 maart 2023

John Cleese maakte ooit reclame voor de Postbank of voor een voorloper. Been everywhere, seen everything… Dat ging natuurlijk over het mooie blauw van wat nu ING-Oranje is, maar eigenlijk ging het over ons. Wereldreizigers zoals wij zijn overal geweest, en hebben alles al gezien. Cleese vervolgde met: maar jullie postkantoren (met Brits accent)… 

Zo hebben wij in de hele wereld de zon zien opkomen, maar nog nooit was het zo mooi als in… Indonesië, Mount Bromo. Waar we nu zijn, doet ook z’n best om mooi te zijn, maar is het toch net niet, als zonsopgang. Het is wel heel fijn dat op 3210 meter in PoonHill alle bergtoppen uit de omgeving zich laten zien. 

Dat maakt de 600duizendmiljardmiljoen trappen die we op moeten in de vroege ochtend meer dan de moeite waard. De kleur van de zon op de bergen en op onze gezichten doet wel een beetje denken aan de vulkaan op Java, aan Mount Bromo dus. Goudbruin, rood, donkergeel. Ik weet ook niet precies hoe je de gloed van de zon moet omschrijven. 

Daar op Java komen we  een Nederlander tegen die prachtige foto’s van ons maakt. Bijzondere man. Hij controleert in Europa of vliegtuigmaatschappijen veilig genoeg zijn. Hij was betrokken bij het verbieden van Garuda Indonesia in Europa. Samen met hem vlogen we met een vlucht van inderdaad Garuda Indonesia. Maar goed een lokale vlucht is misschien anders dan een intercontinentale vlucht. 

Op Poonhill kijken we tegen de bergen op, in Oost Java kijken we over de kraters heen. Het zijn er drie in een sprookjesachtig landschap. We hadden misschien geluk toen we ook daar duizendmiljardmiljoen trappen op moesten om boven te komen. Het uitzicht was fabelachtig, en wordt in de loop van de jaren alleen maar mooier in ons hoofd. 

De afgelopen maanden zagen we bij een andere krater bij Serengeti, de Ngorongoro krater (zie verhalen 14, 15 en 16) de zon ook prachtig opkomen. Of in Usambara boven op de berg (zie verhaal 27). En op het meest zuidelijke punt van India (zie verhaal intermezzo -9). 

Wat het beeld van vandaag misschien een beetje vertroebeld is de wandeling die volgt op de tocht naar Poonhill. Eerst al die trappen weer terug naar beneden en dan nog een uur of vijf trap op, trap af de bergen door. Het was misschien te vermoeiend om te onthouden hoe mooi het was vandaag.