Vasco da Gama, 8 februari 2023

In Brazilië heeft een voetbalclub zijn naam, in Portugal een belangrijke brug, in India een hele stad. Vasco da Gama, Portugees ontdekkingsreiziger uit de vijftiende en zestiende eeuw leeft voort in deze stad met luchthaven en treinstation. We dachten dat deze stad ook de stad was met de oude kerken en felgekleurde huizen. Onze kennis van en liefde voor Portugal ging met de beelden in onze hoofden aan de haal. Hier moesten we zijn: Vasco da Gama. 

Het echte oude Goa ligt in Oud Goa, de echte Portugese kleuren zijn in Panaji. Dus we moeten onze eigen ontdekkingsreis gaan maken in Vasco, zoals de stad waar we nu zijn wordt afgekort. Dat begint aarzelend. Voor de late lunch zoeken we een plek met niet per se paneer in het eten. Dus we komen bij… Pizza Hut en we bestellen een supergroentepizza met… paneer. 

Je weet wat je hebt, je weet wat je krijgt en toch valt het altijd een beetje tegen, zo’n pizza. Maar het geeft voldoende steun voor een wandeldewandel door de stad. Een mini-mini-Mumbai. Alles wat in de grote stad gebeurt, gebeurt hier in het klein. Het getoeter lijkt zachter, maar de armoede niet per se minder. 

Alles is mini. De gekleurde huizen die we later in veelvoud zien in Panaji, staan hier een beetje vaal te wezen in de buurt van de grote katholieke kerk. De kerk met een levensecht beeld van Moeder Teresa. De rimpels en de zorgen druipen van haar getaande gezicht. De huisjes in de haven zijn ook klein en er zijn veel mensen en garages. Alles door elkaar. Op het strand ligt zand, ligt hond en ligt ook heel veel afval. Dat afval is verspreid, maar ligt ook in stapels tussen de vissersboten en voor de kleine huizen. 

Het winkeltje van de computerman is ook klein. Drie bij drie meter en overal computers opgestapeld. Er is ook een lekkage en daarover belt de computerman boos een mevrouw die het schoon moet maken. We verstaan de taal niet, maar de manier waarop hij over en later met haar praat, is niet prettig. Hij wuift onze vragen daarover weg. Ze moet het schoonmaken, daar is ze voor. 

De computerman maakt onze computer open. Hij ziet al wat er aan de hand is. Er zijn wat schroefjes uitgetrild, het is vochtig en er is iets met (onduidelijk woord). Als de lekkage is schoongezwiept, blaast hij de computer schoon. Het werkt weer, maar hij heeft er geen vertrouwen in. Garantie tot aan de deur, zo zegt hij zelf.

Hij heeft gelijk. De computer doet nog steeds niets. Naast het hotel is ook een computerwinkel. De mannen zuchten en steunen als ze zien wat de eerste computerman gedaan heeft. ‘Dat slaat toch nergens op. Je moet altijd meteen met (onduidelijk woord) beginnen en pas dan los je het op.’ De computer werkt inderdaad nog een dag of wat. We zijn al weer een paar steden en indrukken verder als het apparaat echt niet meer aangaat. Dat komt door (onduidelijk woord). 

De ontdekkingseis door Vasco da Gama levert dus veel herkenning op. Ook wel fijn om te ontdekken wat we al weten. Het stadje is de grote stad in het klein en computermannen zijn overal hetzelfde. Niet altijd fijn voor een werkbare apparaat, maar wel prettig overzichtelijk.