Madurai, 3 maart 2023

De berg af, de trein in. We laten ’t HEMA-fotoboek in de gezamenlijke ruimte van het hotel achter. Een Nederlander werkt hier met de kinderen uit de buurt. ‘Thuis’ in Nederland is een fotoboek gedrukt van zijn werk en het resultaat ligt hier boven op de berg. De stichting van de HEMA-fotoboekman zit op de ene berg, een andere stichting van helpende Nederlanders zit op de andere berg. We laten ze achter met alle verhalen, samenwerkingen en ruzies.

Van het onschuldige ontluikende groen reizen we naar t grijs en grauw van de grote stad. Weer een stad voor op ons lijstje. De een houdt stappen bij, de ander trappen. Weer anderen houden lijstjes bij met landen waar ze geweest zijn. Cécile en ik sparen hoofdsteden. Gewoon omdat t kan. 

Op reis in Zuid-Amerika zijn we gaan tellen: Santiago de Chili, Buenos Aires, Caracas, Bogota, Panama City, Managua, Tegucigalpa, maar ook Sucre en Brasilia: alleen de echte hoofdsteden tellen: La Paz, of Rio de Janeiro zijn geen hoofdstad, ze waren het misschien hooguit.  Er is pas een vinkje als we er overnacht hebben. ‘ Twee nachten,’  roept Cécile als ze deze alinea hoort. 

De komende week komen we in twee steden die de grootste zijn van hun land, maar ze zijn niet de hoofdstad. Op de 27e januari vliegen we naar Mumbai een stad met iets meer inwoners dan Nederland. New Delhi, een stad met iets minder inwoners dan Nederland is de hoofdstad (staat al op de lijst, want dertig jaar geleden waren we hier). Nu eerst naar Dar es Salaam, een stad met vijf keer zoveel inwoners als Amsterdam. 

In het midden van het land ligt Dodoma. Het werd begin vorige eeuw gesticht door de kolonialen van toen: de Duitsers. Sinds begin jaren zeventig is het de hoofdstad en het parlement zetelt er sinds eind jaren negentig. Dodoma ligt niet helemaal logisch in onze route en heel veel aantrekkelijks heeft het stadje niet te bieden. Dus lijstjes of niet, toch maar naar de grootste stad met het grootste vliegveld. In Dar es Salaam zijn overigens ook ministeries en ambassades. ‘ Wij’  delen daar onze ambassade met de Duitsers en de Britten. Leuk voor de Britten: er hangt buiten ook een Europese vlag fier te wapperen naast de Britse, de Duitse en de Nederlandse. 

Al is Dar es Salaam niet de hoofdstad, het voelt wel als hoofdstad. We zetten Dar op ons lijstje met hoofdsteden, of beginnen een nieuw lijstje met hoofdsteden die hoofdsteden waren en niet meer zijn. In Rio zijn we al geweest, misschien dat we ooit nog naar Melbourne kunnen of Bonn. Dat is voor later, nu eerst met de trein naar de grootste stad van Tanzania.