Munnar en omgeving, 19 februari 2023

Tussen dag 3 en 4 van onze theetoer hebben we het moeilijk. We verplaatsen ons naar Kodaikanal. Dat ligt in een andere Indiase deelstaat dan Kerala. We gaan naar Tamil Nadu. Van een grens is nauwelijks iets te merken, maar voor Joseph wel. Digitaal zou er een vergunning voor hem klaar liggen. Blijkbaar moet je die hebben om chauffeur te kunnen zijn in een andere deelstaat. 

Wat er precies aan de hand is weten we niet. Wat de gevolgen zijn, weten we wel. Joseph gaat niet mee naar Kodaikanal. Vlak voor de grens zet hij ons af en komen we in de handen van een andere chauffeur: Aji. 

Cécile en ik hebben er last van. Het lijkt een te grote verandering voor ons. Iedere dag verandering is ook regelmaat. Binnen die verandering is het fijn om toch vast te kunnen houden aan bepaalde dingen. Jospeh is geen ding, maar we willen op z’n minst bij deze theetoer aan hem vasthouden. 

Misschien komt het door onze nukkigheid, maar we hebben het gevoel dat de nieuwe chauffeur ook niet echt meewerkt. Te aardig en voorkomend, geen grapjes over tijgers die hem aanvallen en we verliezen ons ook wel in de vertaling. 

Een uurtje over de grens passeren we een groot festivalterrein. Er zijn weinig mensen, maar wel heel grote boxen. Het hindoefestivalgeluid trilt honderden meters alle kanten op. 

Wij: “Waarom maken ze zo veel geluid?” 

Hij: “Dat is vanwege een festival.”  

Wij: “Wat voor een festival?” 

Hij wijst naar een beeldje van Shiva in de auto. 

Wij: “Waarom vandaag?” 

Hij: “Ja, een festival.” 

WIj: “Is het zo iets als bij Christenen die met Kerstmis de geboorte van Jezus vieren?” 

Hij: “Ja, dat vier je met Kerstmis.” 

Wij: … 

De volgende ochtend maakt hij duidelijk dat we viereneenhalf uur moeten rijden om op de volgende plek van bestemming te komen. We rekenen uit dat we dan nu moeten vertrekken. 

Hij: “Waar willen jullie naar toe?” 

Ja, dat hadden we net besproken. We zijn vast niet aardig genoeg geweest voor Aji.  We zijn blij om na viereneenhalf uur Joseph weer te zien.

Hij zet ons een uurtje later af aan de voet van een berg. Wij gaan naar boven, hij blijft beneden. Morgen gaan we weer echt samen op safari. 

Dat is fijn, een klein beetje vastigheid.