Op weg naar het paradijs, 30 maart 2023

Pas op: dit verhaal eindigt positief! Althans vanuit de opgeheven Nederlandse vingertjeskant. 

Uit het hotel in de achtertuin van de Amerikaanse en Nederlandse ambassade lopen we richting? Ja richting wat eigenlijk. We lopen en het is 14:00 uur dus we hebben honger. 

Tegenover de Nederlandse koeien en een rood,wit, blauw, oranje molen ( ja, superorigineel ingericht de Nederlandse residentie in Bangkok) zien we een markt, een markt waar je kunt eten. Het verhaal dat ik wil gaan vertellen gaat over plastic, maar eerst de geur van de markt. Als niet vlees- en viseter is het best wel aanpassen na India en ook wel Nepal: die geur van verbrand vlees, van gedroogde vis en van het afval dat dat oplevert. 

Afval en plastic, dat ga ik combineren. Het eten wordt vaak in plastic zakjes verpakt. Het drinken ook. We bestellen een avocado-iets. De avocadoresten gaan in een plastic zak. Er wordt niets gesplitst. Dus de avocadohuid zit samen met de avocadobol en het afval van de drinkbeker in de afvalzak. Tenminste als een klant het spulletje bij het kraampje opdrinkt. Die drinkbeker is van plastic. Als je, zoals wij doen, met de avocado-iets verder wil lopen, komt er een plastic dekseltje op de beker. In dat dekseltje een gat voor het plastic rietje.

Even tussendoor, in India, Tanzania en Nepal hadden ze kartonnen rietjes. Dat is misschien beter voor het milieu maar de sapjes worden er niet lekkerder van. 

De avocado-iets in plastic beker, met plastic deksel en plastic rietje wordt in een plastic zakje gedaan. Zo kunnen we het makkelijker meenemen. 

In winkels staat wel op de kassa dat ze tegen plastic zakken zijn, maar de plastic sticker met die tekst staat aan de andere kant van de kassa. De klant leest het, het personeel ziet het niet. Onderweg naar de paradijselijke eilanden stoppen we voor een lunch die er niet is. Wel heel veel koekjes en dingen in deze winkel bij het benzinestation. Alle koekjes zitten in een plastic verpakking. De verpakking krijgt een beetje stevigheid door extra plastic. Als je de verpakking open maakt, blijken de koekjes oud te smaken, ondanks de individuele plastic verpakking die ieder koekje heeft. 

En dan nu het positieve einde van dit verhaal, althans vanuit de opgeheven Nederlandse vingertjeskant:

In het hotel op Koh Lipe krijgen we twee plastic flesjes met water. Bijvullen moet je zelf doen, er staat een grote tank met schoon drinkwater.