In het paradijs, 31 maart 2023

Onze eerste apen buiten de dierentuin zagen we in Hua Hin, zo’n drie uur van Bangkok. Het is de stad van de oude, dode koning Bhumibol, en van vriend Ton. We bezochten het voor het eerst, tijdens onze oefenreis. 

Aan het eind van het strand is een tempel, de apentempel. Leuke beesten op een afstandje, hongerige brutale apen van dichtbij. Dan zijn ze niet fijn. 

Als de apen zo voor het oprapen liggen, zo makkelijk te bereiken zijn, is er eigenlijk niets aan. In Costa Rica, een jaar na de oefenreis liepen we een hele dag, we zagen pracht schorpioenen, maar het ging om de apen. Heel erg in de verte, in een boom zaten ze. Misschien waren ze ook wel dichterbij, maar dan verstopt. De verre apen waren prachtig. Ze hingen aan lianen en zwaaiden toen we weer weggingen. Geen idee wat ze in werkelijkheid deden, maar ik heb er goeie herinneringen aan. 

In het nationaal park Tarutao waar we nu verblijven, zijn heel veel mieren. En apen. 

En een wit strand en lichtblauwe zee en een gouden boeddha boven op de heuvel. Met van die klankstaafjes naast zich, de wind tintelt ze zachtjes tegen elkaar, goed geluidje voor RoJo Radio. 

Maar ook apen dus, de eerste dag laten ze zich niet echt zien, ze zitten op een ‘Costaricaanse’ manier op afstand in bomen. Meestal zien we ze niet, maar horen we ze wel. 

Blijkbaar hebben ze in hun whatsappgroep, of hoe communiceren moderner apen met elkaar, aangegeven dat er ongevaarlijke bejaarden rondliepen in het park. Die konden ze weleens gaan ‘bezoeken’. 

Ton moest een paar uur later ons houten huisje met zijn leven verdedigen. Zo zei hij in zijn kenmerkende stijl van praten met lichte overdrijving.

Na deze heldendaad had ik later op de dag gehoopt een foto te kunnen maken van apen die mijn potloden aan het slijpen waren en daarna op een rustige manier aan het kleuren in een boekje (zie verhaal 81).

Niet dus, de apen waren wel met veel op de veranda, maar ze hebben driekwart van de potloden opgegeten, ze hebben de heerlijk ruikende wierookstokjes mee het bos ingenomen en ze kunnen zich inspuiten tegen de muggen. 

Fijn voor ze. 

Maar ik vind ze stom, als ze met zovelen zijn. 

Hoe schattig dit individuele aapje ook in de lens van Ton kijkt.