Magumba view cottage, 22 januari 2023

Boven op de berg staat een hotel of een cottage zoals ze het hier noemen. In dit geval een cottage met uitzicht, en daar is niets aan gelogen. De kamer die we na zes dagen wandelen hebben, heeft veel uitzicht, heel veel uitzicht. 

Rechts is een groene heuvel waar de mistwolken langzaam de groene bomen en het kleine dorp zichtbaar maken. Kleine maisvelden tussen de huizen en hutten. De kleur van de meeste huizen zie je ook weer in een dunne streep door de berg gaan. Eerst naar beneden en dan langzaam weer omhoog. Een roodbruine kleiweg of beter weggetje via een klif naar het volgende dorp. De motor die daar rijdt is op een paar honderd meter afstand te horen. Het is hard werken over de weg, Hoogte, diepte, stenen,  kuilen, stof. 

Als het donker is, zie je in het volgende dorp een mast met rode lichtjes. Verder is het vooral groen van bomen, gras en mos. Zelfs de rotsen zijn bijna in z’n geheel groen, met grijs uitstekende puntjes. 

De berg wordt gevolgd door een kleinere berg en daar houdt het plotseling op. Glooiend bereikt de nieuwe onbewoonde berg de laagvlakte. Bruingroene velden die in hun eindeloosheid uiteindelijk toch overgaan in nieuwe heuvels. Ze zien er uit zoals een kind een berg tekent, een plotselinge driehoek, een mini-vulkaan. Maar nu niet te zien, nu hangen er wolken. 

De volgende berg heeft ook een cottage bovenop. Alleen daar noemen ze het een lodge. Het dorp eronder is uitgebreider, de diepte aan de achterkant is nog stijler. Geen glooiende heuvel naar beneden, maar in een keer, pats boem, duizend meter lager. 

Verder draaiend als een hoofd van een kameleon is er tussen twee heuvels een voetbalveld te zien. De tribune is uit de klei gehakt. Verder naar beneden is het dorp. Gisteravond was dat niet te zien omdat overal de elektriciteit was uitgevallen. Nu toont het dorp zich in volle glorie. Met de witte, stenen huizen, de bruinrode huizen van gedroogd modder en met ijzeren regelmaat het geluid van de moskee. De mannen die op potten en pannen muziek aan het maken, kun je ook horen. 

Minder bomen aan deze kant, meer landbouw. Ook groen. 

Onze cottage heeft ramen aan de voorkant, dus om verder naar achteren te kijken moet ik even naar buiten. Dan zie ik dus ons huisje met bananenbladeren dak, maar ook het dorp op de volgende heuvel. Achter die heuvel is het dorp met de markt van gisteren. Op de heuvel hoor je de motoren en vrachtwagens gas geven om naar boven te komen. De wegen zijn iets geler dan aan de voorkant. 

Via de roze, rode, paarse, gele en witte bloemetjes op het terrein van de cottage, zicht op de keuken waar voor de zoveelste maal op rij, bloemkool op het menu staat. Als we dan toch moeten klagen, dan over de bloemkool.  

Het zicht gaat verder via het wasrek en weer terug naar het beginbeeld. Helemaal open getrokken inmiddels, met als hoogste punt heel erg in de verte, nog 3000 meter hoger dan hier, de Kilimanjaro. 

Het lijkt dat je de besneeuwde top ziet, maar het zijn toch wolken, zo ver weg. Zo’n hoge berg laat zich niet zo maar vangen, ook niet met woorden.