Van Mombo naar Dar es Salaam, 24 januari 2023

We gingen nooit met de trein. Er waren auto’s genoeg in huis. Ik heb dan ook geen herinneringen aan een eigen treinreis als kleine jongen. Een verhaal over treinreizen is er wel, via mijn oma. Ze ging soms naar een dochter die verder weg woonde en nam dan voor de zekerheid een extra broodzakje mee. Het was de tijd van treinkapingen. Je wist maar nooit. 

Ik herinner me van een herinnering dat ik één rit naar een tante, naar zo’n verder weg wonende dochter van oma, heb gemaakt. De trein ging rechtstreeks van TIlburg naar Arnhem, dus daar kon weinig fout gaan. Ik denk dat ik 12 of 13 was. Een paar jaar later ging ik op tienertoer. Ook dat maakte geen blijvende  indruk, ik weet bijvoorbeeld niet eens meer met wie ik ging. Wel dat we in Bergen op Zoom uitkwamen. In het museum daar stond iets supermoderns: een elektrische tandenborstel. Dat was raar en overdreven. Naast de laptop staat een van de twee borstels nu op te laden. 

Pas bij het eerste werk in Hilversum ging ik vaker met de trein. Overstappen in Den Bosch en in Utrecht. Uitstappen bij Sportpark en dan altijd een beetje half slenterend, mistroostig, met mijn linkervoet een beetje schuin naar binnen, naar de Emmastraat lopen. Pas in het gebouw van de KRO werd het leuk. 

Sinds een paar jaar haal ik de treinschade echt in. Dat ik zelf geen auto meer heb, scheelt ook. Veel trein tussen Amsterdam en Den Bosch en Tilburg, voor het werk naar Den Haag, maar ook van Moskou naar Peking, van New Delhi naar Varanassi, van de zwarte zee met heel veel verschillende treinen terug naar Nederland. Met de trein naar Antwerpen, naar Brussel, naar Gent. Naar Berlijn, want daar woont onze oudste zoon. Hij was als kleine oudste zoon verzot op treinen. We reden met hem in de hoge snelheidstrein van Madrid naar Sevilla en stopten later tijdens autovakanties op heel veel stations. Gewoon om te kijken. 

Al deze treinervaring wordt nu uitgebreid met de trein van Mombo naar Dar Es Salaam. Om half tien in het pikkedonker het kaartje ophalen bij de assistent station-manager. Dit kaartje was via de gids besteld en nu zet de assistent van de assistent de computer èn de printer aan. Zo hebben we een kaartje voor een slaaptrein naar de hoofdstad, de grootste stad in ieder geval (zie -4). 

Met een beetje vertraging komen we aan. Overigens niet op het station van Dar es Salaam, dat wordt namelijk al een tijdje verbouwd en gaat ook nog wel een tijdje verbouwd blijven worden. Het wordt ooit echt een mooi station, zien we als we er een paar dagen later langslopen.  

We zien ergens onderweg in de stad iedereen uitstappen, dan doen wij dat ook maar. Daar staan we dan, midden in Dar es Salaam, nog met de ogen knipperend en met stramme benen. Want ook al was het een sleeper, dat slapen is nog best moeilijk in een nachttrein.