Geen widgets gevonden in de zijbalk

Mto wa Mbu, 8 januari 2023

We zagen apen, olifanten en giraffes. Op het eind hing een luipaard zelfvoldaan in een boom. Lake Manyare is bekend vanwege de leeuwen die in bomen liggen. Die hebben we niet gezien. 

Voorin de jeep zit Rockie. Hij is de gids, de chauffeur en zorgt ook nog voor de lunch. Daarachter zitten een Amerikaanse moeder en zoon, daarachter een jong Australisch paar en daarachter, opgevouwen in de laatste stoeltjes zitten wij. Het dak van de jeep staat open en het is alsof we toeristen uit een reclamefilmpje zijn. 

Het was onverwacht mooi en ontspannen. 

We slapen in een tent op een camping in Mto wa Mbu. Daar zijn ook lodges waar de Amerikanen slapen. Bij het avondeten sluiten we bij hun tafel aan, daar ook de mensen van de andere jeep van hetzelfde bedrijf. Voor een deel van hen is het de laatste dag alweer. Internationaal gezelschap.

We krijgen lasagne. Dat spreek ik volstrekt verkeerd uit. De Italiaanse zoon aan tafel ,doet iets met een s en een z en kijkt er heel wijs bij. Zijn moeder, moedert. Dus ze schept op, vraagt aan iedereen of het smaakt en ruimt af. Heeft ook wel iets van een reclamefilmpje. Haar zoon vertaalt haar Italiaans naar een soort Lasagne-Engels. 

De Amerikaanse moeder en zoon (veel ouder dan de Italianen en wat corpulenter) bespreken hoofdschuddend de laatste toestanden in de States. Hij wil naar Europa, daar klopt alles. Daar zijn ze normaal. Zijn moeder is vaak in Europa, thuis bij haar Duitse familie die ze bijna zestig jaar geleden verliet voor het grote avontuur aan de andere kant van de oceaan. Een geslaagd avontuur, maar in Europa is het ook heel fijn. 

Dan hebben we John uit Wisconsin. Hij is nog aan het bijkomen van de beklimming van de Kilimanjaro. Zonder probleem vertelt hij vier keer hetzelfde verhaal over de 4 dragers ,de ene kok en zijn gids die mee waren. Het was een enorme ervaring en dan zet hij zijn cowboyhoed maar weer eens recht op zijn hoofd. 

In het midden van de tafel zit een stille man met een bonkig gezicht. En waar kom jij vandaan? 

Rusland. 

Stil. 

Oké. Maar hoe kom je dan hier, kun je dan reizen?  Dat was geen enkel probleem. Hij is een zakenman. Dat zakendoen is wel een probleem, want hij kan alleen zaken doen met Belarus en Kazachstan. 

De Italiaanse moeder schept voor iedereen nog een keer op. Cécile en ik geven iedereen een tulp en de tent waarin we slapen is herkenbaar omdat onze klompen buiten staan. 

Het is nauwelijks over de echte wilde dieren van de safari gegaan. 

2 gedachten over “13. Lake Manyara”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.