Reisdagboek
-
-9. Intermezzo: Hoe heet het hier eigenlijk?
We gaan van Kochi dat vroeger Cochin heette, via Thiruvananthapuram (Tivandum vroeger) naar Kanniyakumari (Kanyakumari). De afgelopen dertig jaar hebben nogal wat steden in India nieuwe namen gekregen. Of vaak hun oude namen herkregen. Het maakt het niet altijd even duidelijk. Want oud en nieuw wordt regelmatig door elkaar gebruikt.
-
63. Met de armpjes omhoog
De dood en alles daaromheen vind ik enorm interessant. Ik ben niet voor niets gediplomeerd begrafenisondernemer en heb een cursus stervensbegeleiding gevolgd. In de dagelijkse praktijk doe ik daar niet veel mee. Maar op reis kijk ik graag op plekken die mijn achternaam dragen of op een andere manier met de dood te maken hebben.
-
62. Tobe
Er is niet één Tobe, er zijn tientallen Tobe’s. Een Tobe is pas een tobe als het een beetje lijkt op de hond van mijn schoonouders vijftig jaar geleden. Een echte Tobe loopt vooral met je mee. De allerechtste Tobe’s lopen een paar dagen mee.
-
61. Hoge golven
In Goa was de zee enorm grijs. Net zoals het zandwinningsbad, op camping Ter Spegelt in Eersel vroeger. Daar was ooit iemand verdronken. In mijn jonge jongetjeshoofd had ik niet bedacht dat dat dode lichaam uit het water was gehaald. Ik moest van mezelf van de ene kant van t zwembad naar de andere kant zwemmen. Waarom? Nou dat moest ik.
-
60. De Bus
Dank dat ik hier mag spreken op deze bijeenkomst over klantvriendelijkheid en veiligheid in t verkeer. Ik laat u in deze video zien hoe u uw werk ook kunt doen.
-
59. Twitter zonder internet
Nadat ik eerder deze reis Facebook had verwijderd, twijfel ik of ik met Twitter hetzelfde moet doen. Zonder internet kun je Twitter nog wel een beetje lezen. Er staan berichten, er staat hoeveel reacteis er zijn, maar je kunt die reacties niet lezen. Er staan foto’s, maar ik kan het beeld niet zien, net als het filmpje waarop Kamerlid Farid Azarkan uitlegt waarom hij deze dagen minder zichtbaar is. De aankondiging zie ik in tekst, de uitleg in het filmpje dus niet.
-
58. Aswoensdag
Geen carnaval gevierd (daar doen ze hier niet aan, ondanks dat er veel katholieken zijn) en dan toch op deze woensdag naar de kerk, de kerk van Lourdes nog wel. Zo heet deze kerk in Teggady, in het zuiden van India.
-
57. We zien het via de foto’s
Thekkady, 21 februari 2023 Vroeg opstaan. Het is nog donker, dus we kunnen uit ons hotelraam niet zien hoe het met de wilde dieren buiten is. Ze zijn er wel, wilde dieren. Gisteren nog liet een aap zijn tanden zien. Hij was boos omdat hij geen banaan of koekje kreeg. Maar nu zijn zelfs de apen […]
-
-8. Intermezzo: Aantekeningen
Overal in huis kunnen ze liggen, als ze niet opgeruimd zijn. Losse blaadjes, boodschappenlijstjes, kladblaadjes, kladblokken, kleine boeken, grote boeken. De overeenkomst: onleesbare zinnen in grote letters of kleine letters. Ik ben niet heel consequent met mijn handschrift, wel dat het niet heel erg leesbaar is.
-
56. De dodelijke zonsopkomst
Boven op de berg van de theeplantage is een camping. Tenten tussen de theebomen die uitgegroeid zijn. De bomen worden niet meer gebruikt om thee van te maken. Ze bieden nu schaduw en schoonheid. Zelf aangelegd door Prince en zijn familie. De eigenaren van de camping hoeven ‘slechts’ eenderde van hun omzet aan de theeplantagebazen te geven.
-
55. Joseph II
Tussen dag 3 en 4 van onze theetoer hebben we het moeilijk. We verplaatsen ons naar Kodaikanal. Dat ligt in een andere Indiase deelstaat dan Kerala. We gaan naar Tamil Nadu. Van een grens is nauwelijks iets te merken, maar voor Joseph wel. Digitaal zou er een vergunning voor hem klaar liggen. Blijkbaar moet je die hebben om chauffeur te kunnen zijn in een andere deelstaat.
-
54. Mr. Joseph 1
Zijn kinderen heten Steffi en Merlin. Joseph houdt van sport. Vandaar die namen. Dochter 1 is vernoemd naar tennisster Steffi Graff en de ander naar atelete Merlin Griffith. Beide dochters zijn getrouwd. Zijn oudste heeft een kind, en dat kind heeft de telefoon van Joseph per ongeluk kapot gegooid.
-
53. Theemuseum, ene 95 is de andere niet
We beginnen aan een nieuwe toer van een dag of 5 of 6. Zoals in Lushoto, Tanzania bleek, kunnen we niet zo goed tellen. Nog eens uitrekenen, wat is een nacht, wat is een dag, wat telt mee. Superingewikkeld in de reiswereld en onze hoofden. Nog een keer tellen: het gaat over 6 nachten, waarvan eentje op een boot en de andere nachten in de groene heuvels.
-
52. Reizende slippers
Waar ze gemaakt zijn, weet ik niet. Ik heb ze gekocht in Varadero, het Torremolinos van Cuba. Ze zijn van lichtbruin leer. Ze zijn groot, zeker voor zo’n kleine eigenaar en ze hebben twee bandjes om m’n voetjes in de slipper te houden. Niet zo’n eng ding tussen je grote teen en de teen ernaast. Dat gaat zeer doen. In mijn slippers hebben mijn voeten alle ruimte die ze nodig hebben.
-
51. Flink boven mijn irritatiegrens
Het is cultuur van de streek, je moet het meemaken om na afloop er ook echt iets van te kunnen zeggen. Vaak weet je bij voorbaat al dat het zal tegenvallen, of nog erger.
-
50. Kochi, het ‘s-Hertogenbosch van Goa
Nieuw Kochi is Indiaas druk. Overal mensen, overal auto’s, overal gedoe. Oud Kochi is nog steeds druk, maar minder. Je komt er met de boot, het is twee eilanden verderop.
-
-7. Intermezzo: Een beetje duidelijkheid
We zijn zo’n beetje halverwege het kruis. Bijna evenveel dagen terugtellen naar de kribbe als vooruit tellen naar Pasen. We hebben behoefte aan een beetje duidelijkheid over de laatste weken.
-
49. John en zijn iets jongere vrouw
John is 78 en zit bij ons in de coupé. De slaapcoupé van twee keer drie verdiepingen. Het is een internationaal gezelschap in deze coupé op weg naar Kochi, verder in het zuiden van India. Er is een jong Lets stel, ze zijn nog geen 20. Paars haar en allebei redelijke blote benen in een best koude coupé. Ze warmen zich aan hun eigen bozige blikken.
-
48. Een geweldige toer
Een toer zoals een toer bedoeld is. Een dag vol schoonheid zonder dat we suf achter iemand aan moeten lopen. We lopen namelijk ons zelf achterna.
-
47. Kerken, kerken en anders niets
Een witte kathedraal, een bakstenen kerk met bij de uitgang een carnavalesk poppentheater, een klooster boven op de berg dat dicht is. Alledrie zonder enige twijfel kerken met verhalen.
Joris van de Kerkhof